Een Engelstalige kop voor deze post. ‘Music’ klinkt in het Engels swingender dan in het Nederlands. Dan wil ik niet aangeven dat Nederlandstalige muziek niet swingend is. Toch, bij het Engelse woord ‘music’ denk ik persoonlijk eerder aan soul, funk. Zwoele, zwetende soul & funk. Funk waarbij de artiest van binnen duidelijk uit zijn dak gaat, en uiterlijke kenmerken daarvan vertoont. Funk die je voelt, in iedere cel van je lichaam, de soul die daarbij de woorden representeren die je in het dagelijks leven niet gebruikt. Aan één woord soul heb je al genoeg om het te voelen. Dat heeft voor mij te maken met uitspraak, tonen, ingelegde emotie, stem, en ga zo verder. Het is altijd lastig de juiste soul of funk op het juiste moment op te zetten, want het moet kloppen. Kloppen met de dag van de week, in de maand, het jaar en dan nog je innerlijke ik.
Vreemde eend hier is een live optreden. Je hebt een kaartje gekocht voor een live optreden en dan moet die dag in de week, maand en jaar wel kloppen, en ook overeenkomstig zijn met je eigen ik. Omdat je al enige dagen of weken hebt om je voor te bereiden op het bijwonen van het optreden, komt het uiteindelijk toch goed. Hiermee bedoel ik niet dat je hele dagen bezig bent met je voorbereiden op een optreden van een paar uur, maar ergens in je hoofd danst het idee rond.
Wat een relaxed gevoel. En dat allemaal door één Engels woord.
Brands Online 