‘Met vakantie gaan’ is wat we allen willen. Vaak zelfs. Ooit in het verleden, was ‘met vakantie gaan’ voor nette mensen. ‘Op vakantie gaan’ : dat doen we nu allemaal. Of, in deze tijden minder, omdat thuisblijven wordt aangeraden.
Laatdunkend werd er gedacht in, pak ‘m beet de decennia voor de jaren zestig, als mensen aankondigden ‘op vakantie’ te gaan. Ten eerste was met vakantie gaan voor mensen uit de hogere klassen. Die mensen hadden tijd en geld om met vakantie te gaan. Ten tweede gingen deze zelfde klasse ‘op reis’, om dezelfde reden.
Als iemand aankondigde op vakantie te gaan, werd er door de kosmopolieten op ze neergekeken. Op vakantie is een verhaspeling van ‘op reis’ en ‘met vakantie’ gaan. Het gemene volk wist niet hoe om te gaan met de stijl behorend bij het nieuwe, misschien onwennige gebruik om vakantie te vieren. Het taalgebruik weerspiegelde dat haarfijn, althans, dat vond de hogere klasse.
Steeds meer is op vakantie gaan, op reis gaan of met vakantie gaan een gemeengoed geworden. De taal die daarvoor gebezigd wordt, maakt allang niet meer uit. Man en vrouw werken hard en verdienen vakantie. Of ze dan op reis gaan, met vakantie, of op vakantie, vinden we minder interessant.
Taal reflecteerde ooit status, net als met vakantie gaan. Nu we overal heen reizen, ontmoeten we mensen uit andere culturen. Die mensen brengen we mee naar huis en diezelfde mensen proberen onze taal machtig te maken. Taal- en stijlfouten ontstaan maar de boodschap komt in vele gevallen toch over. Dat is niet geheel onbelangrijk. Daarbij komt dat status bepalen onder verschillende culturen niet meer van deze Westerse tijd is.
Laten we op vakantie blijven gaan, of op reis, en dat toegankelijk houden voor iedereen. Voor iedere kosmopoliet, wereldburger. Zodra de huidige situatie het weer toelaat.
Brands Online 